Peryar, Varkala, Ashram en Chennai

Inmiddels al belandt in Chennai (oftewel het vroegere Madras)...

De dag in Peryar was indrukwekkend, maar ook regenachtig. Ik ben vertrokken om 5.20 am samen met een spaans koppel. De gids was aardig maar rook wel wat vreemd...(drank) dat was minder. In Peryar is een soort ecolodge, van waaruit wandel-en boottochten georganiseerd worden. Het ligt ongeveer 40 km het park in en onderweg veel gezien. Eerst 3 wilde olifanten, daarna een hele kudde bizons die over een heuvel trok. Verder nog veel apen, eekhoorns en bijzondere vogels gehoord en gezien. Aangekomen bij de ecolodge, eerst een ontbijt en daarna wandelen. Tegen de leeches (bloedzuigers) moesten we een soort hoge sokken aandoen. Na een tijdje kwamen we de eerste tegen. Wat een kruipende slimmerds zijn dat. Ze weten perfect de gaatjes in je schoenen te vinden...we hebben dan ook niet echt genoeten van de wandeling, maar we waren vooral bezig om de leeches steeds van ons af te schudden. Uiteindelijk begon het ook nog te regenen..lees plenzen, dus zijn we maar snel richting de ecolodge gelopen. Ik durfde mijn regenjas niet meer aan te trekken want overal zat een leeche..jek...smart fellows they are... Daar een tijdje zitten kletsen met het spaanse koppel, lekkere indiase lunch gegeten en toen nog even een kijkje genomen in de cardemonplantage. De meeste bewoners van de jungle zijn vluchtelingen uit sri lanka, alhoewel ze hier al 50 jaar wonen vormen ze nog steeds een aparte groep. Onze gids is ook een sri lankees. Zijn moeder werkt in de cardemonplantage en verdient daarmee 150 rs per dag (E2,80). Ook was de gids gewoon ziek (griep) toen hij ons rondleidde. Leek dus wel of ze het geld heel hard nodig hebben. Ook hield de jongen nog een heel betoog voor het Love-marriage. Hij was 24 en wil waarschijnlijk niet uitgehuwd worden maar zelf een meisje kiezen die hij leuk vindt. Uiteindelijk werd aan mij gevraagd wat ik nu van de indiase mannen vond. Daar moest ik vooral om lachen en ik gaf maar als antwoord dat een meer dan genoeg is... :-S

Smiddags nog een boottochtje gemaakt op het meer en onderweg nog op blote voeten een waterval beklommen. Dat was best bijzonder (voor mij, dan want voor de mensen hier is het waarschijnlijk heel normaal). Echt prachtig om zo dicht bij de natuur te kunnen komen..

Na een lange dag s avonds voor de afwisseling italiaanse groente lasagne gegeten, echt bijzonder goed klaargemaakt, samen met het spaanse koppel...en toen snel en lang onder de wol want het was een vermoeiende dag...

De volgende dag rond een uur of 10 op pad gegaan naar Amrithapuri, waar de Ashram van Amma of de knuffelgoeroe staat. De tocht duurde zo’n 5 uur. Daar aangekomen al een eerste hassle die niet leuk was meegemaakt. Er gaat een soort bootje als pendeltje naar de overkant en de man wilde voor 3 minuutjes varen 100 rs hebben...gadverdamme. Ik werd dus heel boos en heb uiteindelijk 10 rs betaald. Nog veel te veel. Geen lekker welkom dus...

Vervolgens kreeg ik een kamer, dat zou zijn met 6 andere europese mensen. Ik zou erheen gebracht worden maar na een uur wachten nog steeds niemand. Dus maar weer eens naar binnen gegaan voor info. Ondertussen een beetje rondgekeken en ik vond het vooral erg druk, veel te veel mensen ook vooral veel buitenlanders (ow wat erg dat ik dat vind eigenlijk). Ik kreeg vooral het gevoel dat dit een plek was waar ik vooral ziek zou worden. Helemaal nadat ik een poging had gedaan het toilet te gebruiken... L Dus ik had al geen goed gevoel erbij, maar liep te worstelen met mn verwendheid, ego, materialisme en het spirituele... Daarna werd ik opgehaald en na wat rondgereden de juiste plek gevonden. Daar trof ik een kamer, die bedolven lag onder de troep. Ik voelde weinig behoefte hier mijn troep bij te voegen. Nadat ik het toilet had bekekeken had ik zoiets van wegwezen hier....dit is voor mij niet relaxed en al helemaal niet spiritueel en alleen maar een plek om ziek te worden. Een taxi bestelt dus maar naar de volgende plek, Varkala. Onderweg een hotel  gereserveerd daar en dat was een mooie cottage in een heerlijke tuin. Ik was daar maar een van de drie gasten en kreeg dus een goede behandeling.

Heb na wat lokale verkenningen een bezoekje gebracht aan de ashram daar. Dat is meer zoals ik me een plek voor tot jezelf komen voorstel; het was er heel vreedzaam en toen ik bij de hoofdtempel kwam voelde ik ook echt een soort kracht ofzo. Heb dus een tijdje heerlijk zitten mediteren daar alvorens terug te keren. S avonds de zon heerlijk zien ondergaan en heerlijk gegeten. Woensdagavond de trein genomen naar Chennai (14 uur, zo’n 770 km).... gelukkig ook nog het niet te missen treinritje in mijn reis gestopt ;-) S ochtends aangekomen in Chennai gelijk naar mijn hotel gegaan, gedouched, om de hoek in een andrha pradesh style restaurant een typische andrha meal gegeten (alvast even “thuis” ) en toen terug gegaan en weer in slaap gevallen en ook niet meer naar buiten gegaan...maar avondeten gedaan met koekjes en muntthee Nog 14 uurtje gedult oefenen en dan zitten morgenochtend naar de Andaman Eilanden!