Overwinningen
23 januari 2008 - Bombay, India
Hallo!
Vandaag even een wat uitgebreider verslag van de laatste gebeurtenissen. Ik heb overigens ook wat foto's geplaatst, zie bij de foto's!
Vrijdagmiddag (na mijn vorige berichtje) is er een hoop gebeurd. Eerst wilden we een ander hotel vinden, want twee nachten basic leek ons welgenoeg, ook omdat het nog niet persee heel goedkoop was. Gelukkig konden we een kamer vinden voor zaterdagnacht in "hotel Diplomat". Vervolgens zijn we al wandelend door de stad, door het park "The Oval Median" naar het Victoria station gelopen om treinkaartjes te kopen. In het park werd veel cricket gespeeld en ik schijn een aantrekkingskracht op de ballen te hebben :-S
Even voor de landschappers: Het park is in het koloniale tijdperk geintroduceerd als een soort "green court of Groene long" in de stad. Nu is het helaas versnipperd door wegen en bebouwing. En dat er niet echt goed over na was gedacht viel vooral op toen we er doorheen wilden lopen, maar we weer helemaal terug moesten omdat er alleen in het midden een in en uitgang zit...dan blijkt het toch dat het maar handig is dat er mensen zijn die daar over nadenken!
Toen de volgende overwinning; het lukte ons om binnen een uur de goede treinkaartje te krijgen! (want niets in India gaat zoals je denk dat het gaat, of gaat zoals je wil) Na nog een paar keer aan de mouw getrokken te zijn door mensen die voor veel geld jouw treinkaartje willen boeken, vonden we dan toch de zoals in de Lonely Planet beschreven toeristen balie, waar veel mensen weer teruggestuurd werden, maar wij wel meteen onze kaartje kregen! Ook mijn trein naar Goa gelijk geboekt.
Daarna zijn we verder door de stad gelopen, met als doel de zonsondergang kijken op de Marine Beach. Overigens kost het slenteren veel energie hier; het niet zomaar even doorlopen. Overal moet je bijna op straat lopen, want de stoepen zijn bezet door standjes, slapende mensen en mensen die geen huis hebben en dan dus maar op de stoep 'wonen'. Ook voel je regelmatig een klein nat handje op je broek of arm en hoor je kinderstemmetje "ten roepie please" roepen. Sommige blijven dat heel lang volhouden, wat heel erg moeilijk is om te negeren. Als je soms tegen beter weten in toch kijkt, zie je twee paar ontzettend waterige bruine ogen je aanstaren, en soms zie je ook verminkingen en andere rare dingen. Ook wordt er gebedeld door oudere vrouwen. Opvallend is wel dat de groep daartussenin grotendeels schoenenpoetser oid is, een standje heeft of wel iets verkoopt en dus niet bedelt. Verder moet je goed luisteren voordat je een Indier gaat passeren of deze niet net toevallig een flinke rochel maakt, want dan zou het resultaat zomaar eens op jouw kunnen belanden, en dat ziet er niet fris uit! De geluiden en de luchtjes hier op straat, zijn niet fris, dat zie je nou nooit op de foto's! Maar wel een echte ervaring, dit volkje...wat ik wel heel positief vindt aan de cultuur hier, is dat de verschillende godsdiensten hier goed samengaan voor mijn gevoel. Verder blijft het linksrijden toch erg wennen, want dat betekent dat je met oversteken eerst naar rechts moet kijken...en dat vergeet ik nog weleens...maar gelukkig zit de hand van een Indier graag op de toeter :-)
De zonsondergang was erg mooi om mee te maken, de zon zakte mooi de zee in. Maar 2 toeristen daar was wel weer een bezienswaardigheid. Steeds meer mensen kwamen om ons heen zitten, ze maken dan ook graag foto's, het liefst met zichzelf erbij. En tegen de tijd dat wij net met een goed gesprek bezig waren, kwam er gezellig een indier bijzitten die er lekker doorheen vragen ging stellen. Dat is nog iets dat me opvalt...je bent nooit allen in dit land en iedereen maakt graag een praatje of soms voelt het ook wel als lastig vallen...gevoelig voor een ander zijn ze niet echt...
s'avonds nog een poging gedaan om een film te gaan kijken, maar een bollywood-film in het hindi leek ons toch wat lastig om te volgen;-)
De volgende dag (zaterdag) hebben we een tour naar de Elephanta Island gedaan. Dit eiland ligt voor de kust op een uur varen van de gate of India. Erg lekker om even uit te waaien op de boot. Vervolgens een klimmetje naar boven, uiteraard langs talloze prullaria-stalletjes op naar de boedhistische grotten. Die overigens de moeite waard waren om te bekijken. Vooral Shiva met de drie emoties en het verhaal daarachter is erg interessant. Wel jammer dat je als buitenlander 250 rs moest betalen tegenover de 5 rs die een Indier betaald!
Na een goede nachtrust en lekkere (warme) douche opnieuw onze tassen gepakt om smiddags naar Nashik te gaan. Om de tijd te doden zijn we cricket gaan kijken in het park. Als iemand deze sport overigens kan uitleggen...
Die eerste treintrip viel erg mee. We reisden Sleeper Class en de trein was best wel schoon en de stoelen hadden nog een soort kussentje. Ook was het niet helemaal vol. Het begin van de rit, toen het nog licht was, was erg indrukwekkend. Ook de trein toetert hier continue, waarschijnlijk om de mensen van het spoor te jagen, want die zijn ongeveer even druk belopen als de straten, vooral in de sloppenwijken. Langs het spoor zie je dan ook weer van alles voorbij komen, vooral armoede, slechte huizen en vervuiling; want alles wordt op straat gekieperd in India. Verder zag ik overal kampementen met vuurtjes en ruik je ook rooklucht. Zo krijg ik langzaam de indruk dat India erg dicht bevolkt is, maar vooral ook met veel mensen in armoede. Bij elk station kwamen er weer nieuwe mensen met etenswaren op een hoofd binnen en de woorden die zei roepen (chai en iets met tequil..) werden bijna een ritme met het gerammel van de trein.
In Nashik zijn we door een aardige rickshaw-driver naar een goedkoop hotel gebracht. Goedkoop in verhouding tot mumbai en veel luxer! Na een goede nachtrust zijn we Nashik ingelopen op zoek naar de bedevaartsplaats langs de Godavari rivier. Een echte India-belevenis! Alles gebeurd in de rivier. Ook was er een markt, waar we overheen konden lopen zonder dat mensen ons echt lastig vielen. Het was een mooie ervaring om te zien wat deze mensen dagelijks doen en hoe ze dat doen; hun waren uitstallen, kinderen opvoeden, eten koken en eten...alles tegelijk gewoon op de grond. De treinreis terug begon een beetje spannender als de heenreis. Dit keer hadden we 2nd class chair, omdat er niets anders meer vrij was. Spotgoedkoop, maar toen bleek ook waarom. Een grote menigte stond voor de trein, duwen en drukken weer en gelukkig waren we wel binnen voordat hij begon te rijden. Toen nog doordrukken en duwen tot aan onze plek, waar een indier de mensen voor ons wegjoeg, en we konden zitten. Maar daar was ook alles meegezegd. Die trein zat zo vol...dat je geen been of arm meer kon bewegen. Meest wonderbaarlijke vond ik dan ook dat de mensen met chai en eten nog steeds op en neer bleven 'lopen'. Dit zijn tafrelen die jeje niet voor kan stellen in Nederland, zelfs niet in de meest drukke trein, is het in Nederland nog rustiger dan dit. Zelfs de foto's geven maar een fractie van de werkelijke drukte weer denk ik...maar we hebben het overleefd en zijn veilig en wel teruggekomen in Mumbai en zelfs lukte het nog om een redelijk hotel te vinden daar.
Vandaag even een wat uitgebreider verslag van de laatste gebeurtenissen. Ik heb overigens ook wat foto's geplaatst, zie bij de foto's!
Vrijdagmiddag (na mijn vorige berichtje) is er een hoop gebeurd. Eerst wilden we een ander hotel vinden, want twee nachten basic leek ons welgenoeg, ook omdat het nog niet persee heel goedkoop was. Gelukkig konden we een kamer vinden voor zaterdagnacht in "hotel Diplomat". Vervolgens zijn we al wandelend door de stad, door het park "The Oval Median" naar het Victoria station gelopen om treinkaartjes te kopen. In het park werd veel cricket gespeeld en ik schijn een aantrekkingskracht op de ballen te hebben :-S
Even voor de landschappers: Het park is in het koloniale tijdperk geintroduceerd als een soort "green court of Groene long" in de stad. Nu is het helaas versnipperd door wegen en bebouwing. En dat er niet echt goed over na was gedacht viel vooral op toen we er doorheen wilden lopen, maar we weer helemaal terug moesten omdat er alleen in het midden een in en uitgang zit...dan blijkt het toch dat het maar handig is dat er mensen zijn die daar over nadenken!
Toen de volgende overwinning; het lukte ons om binnen een uur de goede treinkaartje te krijgen! (want niets in India gaat zoals je denk dat het gaat, of gaat zoals je wil) Na nog een paar keer aan de mouw getrokken te zijn door mensen die voor veel geld jouw treinkaartje willen boeken, vonden we dan toch de zoals in de Lonely Planet beschreven toeristen balie, waar veel mensen weer teruggestuurd werden, maar wij wel meteen onze kaartje kregen! Ook mijn trein naar Goa gelijk geboekt.
Daarna zijn we verder door de stad gelopen, met als doel de zonsondergang kijken op de Marine Beach. Overigens kost het slenteren veel energie hier; het niet zomaar even doorlopen. Overal moet je bijna op straat lopen, want de stoepen zijn bezet door standjes, slapende mensen en mensen die geen huis hebben en dan dus maar op de stoep 'wonen'. Ook voel je regelmatig een klein nat handje op je broek of arm en hoor je kinderstemmetje "ten roepie please" roepen. Sommige blijven dat heel lang volhouden, wat heel erg moeilijk is om te negeren. Als je soms tegen beter weten in toch kijkt, zie je twee paar ontzettend waterige bruine ogen je aanstaren, en soms zie je ook verminkingen en andere rare dingen. Ook wordt er gebedeld door oudere vrouwen. Opvallend is wel dat de groep daartussenin grotendeels schoenenpoetser oid is, een standje heeft of wel iets verkoopt en dus niet bedelt. Verder moet je goed luisteren voordat je een Indier gaat passeren of deze niet net toevallig een flinke rochel maakt, want dan zou het resultaat zomaar eens op jouw kunnen belanden, en dat ziet er niet fris uit! De geluiden en de luchtjes hier op straat, zijn niet fris, dat zie je nou nooit op de foto's! Maar wel een echte ervaring, dit volkje...wat ik wel heel positief vindt aan de cultuur hier, is dat de verschillende godsdiensten hier goed samengaan voor mijn gevoel. Verder blijft het linksrijden toch erg wennen, want dat betekent dat je met oversteken eerst naar rechts moet kijken...en dat vergeet ik nog weleens...maar gelukkig zit de hand van een Indier graag op de toeter :-)
De zonsondergang was erg mooi om mee te maken, de zon zakte mooi de zee in. Maar 2 toeristen daar was wel weer een bezienswaardigheid. Steeds meer mensen kwamen om ons heen zitten, ze maken dan ook graag foto's, het liefst met zichzelf erbij. En tegen de tijd dat wij net met een goed gesprek bezig waren, kwam er gezellig een indier bijzitten die er lekker doorheen vragen ging stellen. Dat is nog iets dat me opvalt...je bent nooit allen in dit land en iedereen maakt graag een praatje of soms voelt het ook wel als lastig vallen...gevoelig voor een ander zijn ze niet echt...
s'avonds nog een poging gedaan om een film te gaan kijken, maar een bollywood-film in het hindi leek ons toch wat lastig om te volgen;-)
De volgende dag (zaterdag) hebben we een tour naar de Elephanta Island gedaan. Dit eiland ligt voor de kust op een uur varen van de gate of India. Erg lekker om even uit te waaien op de boot. Vervolgens een klimmetje naar boven, uiteraard langs talloze prullaria-stalletjes op naar de boedhistische grotten. Die overigens de moeite waard waren om te bekijken. Vooral Shiva met de drie emoties en het verhaal daarachter is erg interessant. Wel jammer dat je als buitenlander 250 rs moest betalen tegenover de 5 rs die een Indier betaald!
Na een goede nachtrust en lekkere (warme) douche opnieuw onze tassen gepakt om smiddags naar Nashik te gaan. Om de tijd te doden zijn we cricket gaan kijken in het park. Als iemand deze sport overigens kan uitleggen...
Die eerste treintrip viel erg mee. We reisden Sleeper Class en de trein was best wel schoon en de stoelen hadden nog een soort kussentje. Ook was het niet helemaal vol. Het begin van de rit, toen het nog licht was, was erg indrukwekkend. Ook de trein toetert hier continue, waarschijnlijk om de mensen van het spoor te jagen, want die zijn ongeveer even druk belopen als de straten, vooral in de sloppenwijken. Langs het spoor zie je dan ook weer van alles voorbij komen, vooral armoede, slechte huizen en vervuiling; want alles wordt op straat gekieperd in India. Verder zag ik overal kampementen met vuurtjes en ruik je ook rooklucht. Zo krijg ik langzaam de indruk dat India erg dicht bevolkt is, maar vooral ook met veel mensen in armoede. Bij elk station kwamen er weer nieuwe mensen met etenswaren op een hoofd binnen en de woorden die zei roepen (chai en iets met tequil..) werden bijna een ritme met het gerammel van de trein.
In Nashik zijn we door een aardige rickshaw-driver naar een goedkoop hotel gebracht. Goedkoop in verhouding tot mumbai en veel luxer! Na een goede nachtrust zijn we Nashik ingelopen op zoek naar de bedevaartsplaats langs de Godavari rivier. Een echte India-belevenis! Alles gebeurd in de rivier. Ook was er een markt, waar we overheen konden lopen zonder dat mensen ons echt lastig vielen. Het was een mooie ervaring om te zien wat deze mensen dagelijks doen en hoe ze dat doen; hun waren uitstallen, kinderen opvoeden, eten koken en eten...alles tegelijk gewoon op de grond. De treinreis terug begon een beetje spannender als de heenreis. Dit keer hadden we 2nd class chair, omdat er niets anders meer vrij was. Spotgoedkoop, maar toen bleek ook waarom. Een grote menigte stond voor de trein, duwen en drukken weer en gelukkig waren we wel binnen voordat hij begon te rijden. Toen nog doordrukken en duwen tot aan onze plek, waar een indier de mensen voor ons wegjoeg, en we konden zitten. Maar daar was ook alles meegezegd. Die trein zat zo vol...dat je geen been of arm meer kon bewegen. Meest wonderbaarlijke vond ik dan ook dat de mensen met chai en eten nog steeds op en neer bleven 'lopen'. Dit zijn tafrelen die jeje niet voor kan stellen in Nederland, zelfs niet in de meest drukke trein, is het in Nederland nog rustiger dan dit. Zelfs de foto's geven maar een fractie van de werkelijke drukte weer denk ik...maar we hebben het overleefd en zijn veilig en wel teruggekomen in Mumbai en zelfs lukte het nog om een redelijk hotel te vinden daar.
