homesick

hi everyone,

Allemaal bedankt voor de lieve reacties...Het gaat inmiddels alweer beter met me (gelukkig). De antibiotica slaat aan en ik wordt weer wat normaler wakker. Ik ben gisteren teruggeweest bij dokter Ramulu en hij heeft nog even alles gecheckt en zei ook dat het allemaal beter was. Wel moest ik nog rustig aandoen en vooral oppassen met eten en drinken. En verder een hele stapel rekeningen en omschrijvingen, meetgegevens verzameld. Met mooie stempels en handtekeningen, dus dat moet het goed doen bij de verzekering :-)  

Verder heb ik gisteren nog ongeveer de hele dag geslapen omdat ik me een beetje dizzy voelde. Maar vandaag voelt het alweer beter. Moet alleen nog wel redelijk in de buurt van het toilet blijven geloof ik...Ook de laatste antibiotica vandaag...dus hopen dat dat genoeg was en dat dit zo ongeveer blijft. Nu heb ik vitaminepillen gekregen om verder aan te sterken.

Gelukkig brengt Chitra me nog elke ochtend wat rijst, dal en elke keer een nieuwe verassing als ontbijt, zodat ik toch nog wat afwisseling heb en de verschillende dingen kan proeven. Ik baal wel hoor, want India is toch zo onlosmakelijk met eten verbonden. Maar misschien dat ik er nu weer een weerstandcellen bij gekregen heb voor de volgende keer.

Nja verder maak ik kleine wandelingetjes in de buurt..naar dit internetcafe of naar de supermarkt (waar ik dus ook europees eten kan kopen...tegen europese prijzen). Even de hoek om gaan kost al een berg aan energie; die straat is ongeveer zo druk als de A1 in de spits bij Deventer. En er zijn zebrapaden (want waar ik naartoe moet is natuurlijk aan de overkant!) maar ja die helpen geen moer natuurlijk. En de techniek van gewoon de straat oplopen en je hand opsteken...daarvoor rijden ze hier net iets te hard. Dus het gaat om de perfect afweging tussen genoeg ruimte en alleen maar motorfietsen (die kunnen uitwijken)..en niet gaan wanneer er een bus aankomt (want die is groot en rijdt door)....Of mensen willen hun engels oefenen met mij voor een babbeltje. Maar ja heb het buurtje wel aardig gezien nu natuurlijk!

En verder is er tijd voor gedachten zoals: Ik weet nog dat ik de eerste keer langs dat ziekenhuis liep en dacht..ah fijn om dat te weten, een ziekenhuis om de hoek...altijd prettig (nou ja...als ik daarmee mn bad karma maar niet opgeroepen heb)........... Volgens die Indiase weegschaal woog ik nog meer dan thuis, zelfs die zijn niet eerlijk hier...of is de mijne niet eerlijk??...ik voel me een stuk lichter (en letterlijke en figuurlijk zin :-S), maar ja blijkbaar strookt het gevoel ook niet altijd met de werkelijkheden.......en kunnen de nederlandse mannen aub een keer een goede dansbollywood kijken...zo beweeg je als je moet dansen!!..trouwens ik ben zelf net zo'n stramme koe geloof ik..wel balen als ik straks weer terug moet naar mtv zonder Amir en Sharuh Khan..watkrijgen we dan weer oh ja Ali b ofzo?? zucht... Gelukkig is er youtube..Trouwens dan lig je niet meer ziek in een hotelkamer maar ben je weer aan het werk, dus helemaal geen tijd daarvoor...enz...

Ik baal natuurlijk ontzettend dat ik naar huis ga..dat doet echt pijn ergens ofzo....ik heb maar met grote letters opgeschreven waarom dit zo de beste beslissing was, maar ja....t blijft natuurlijk vervelend. Zeker de gedachte aan dit zonnetje in te moeten ruilen voor vrieskou, slippery roads (wel die je normaal kan oversteken)...brrr maargoed ik troost mezelf met de gedachte dat ik wel weer terug kom en dan voelt het vast wel weer netzo. En ik wordt wel steeds ervarener in how to...in india...maar goed met erg gemengde gevoelens, zal ik mezelf toch wel enigzins moeten dwingen om in dat vliegtuig te gaan stappen...

Tot in NL. Groetjes marloes